Life is Cheap - ROZDZIAŁ 8 - Wyczerpani, zadowoleni, niepewni

Z dobrych wieści - wyszedł VII, ze złych wieści - i ostatni tom "Zemsty" od Silencio. Do kupienia jak zwykle tu i tu.

Zmienili się obaj, więc będę musieli poznać się na nowo. Czy dalej do siebie pasują? Czy nadal będą dla siebie nawzajem rozwiązaniem? Bał poznać się odpowiedzi na dręczące go pytania. Tak strasznie teraz żałował. Bał się, a jednocześnie gdzieś w głębi kiełkowała nadzieja, że wszystko się uda. Musiało się przecież udać. Nie było już innego wyjścia. W zasadzie nie było go od samego początku.

Gdy pochylał się nad chłopakiem, złoty łańcuch wysunął mu się spod koszuli. Sasza drgnął na uczucie zimnego metalu na odsłoniętej skórze ramienia. Santa Boy zauważył jego grymas i ściągnął naszyjnik. Nie odlepiając wzroku od ciała chłopaka, odrzucił go na stolik obok hotelowego łóżka. Sasza uśmiechnął się zadowolony. Bał się jak to teraz będzie, że uczucie niezręczności zabije to między nimi, co zawsze tak dobrze działało. Santa Boy na szczęście może trochę spokorniał, może był szczerszy wobec własnych uczuć, ale nie stał się nagle miłym, ciepłym gościem. Dalej był tym samym, samolubnym dupkiem, który zagarniał, co chciał. I na szczęście Sasza był na samym środku tarczy.

– I z czego się tak cieszysz? – spytał Santa Boy, mimo że chłopak nic nie powiedział. Muzyk zawsze czytał z niego jak z otwartej książki. – Przypakowałeś – stwierdził.

Przejechał dłonią po nagim boku Saszy. Nadal zaliczał się do grona szczupłych, ale jego żebra nie były już tak łatwo wyczuwalne.

– Zniechęca cię to?

Santa Boy uśmiechnął się bokiem ust i założył opadające kosmyki za ucho. Dłonią przejechał po wygolonej głowie chłopaka. Sasza sapnął podniecony dotykiem, ale jednocześnie sfrustrowany jego delikatnością.

– Zapuścisz – powiedział Santa, znów czytając mu w myślach. – Zniechęcony? Wręcz przeciwnie. Nie mogę się doczekać, gdy będę cię pacyfikować.

Gdy wszedł kolanem głębiej na łóżko, nadwyrężone sprężyny skrzypnęły. Sasza przełknął ślinę. Tak, to było to. Zawsze czuł lekką obawę, gdy czarne oczy Santy Boy’a zaczynały się błyszczeć w ten charakterystyczny sposób. Nigdy nie mógł być pewien, co go czeka. Bał się, z początku też krępował i to było takie cholernie podniecające.

– Ale nie dzisiaj? – spytał z uśmiechem.

– Nie dzisiaj – potwierdził Santa Boy, a potem pochylił się, by pocałować chłopaka.

Dzisiaj musieli poznać się na  nowo. Jak wtedy, na podłodze salonu w małym mieszkaniu Santy Boy’a te cztery lata temu. Sasza wahał się chwilę, ale w końcu zarzucił ręce na jego kark i przycisnął go do siebie. Tak strasznie brakowało mu tej bliskości. Marcio był pięknym, namiętnym chłopakiem, w którym buzowała latynowska krew, ale nie łączyło ich nic więcej poza przyjaźnią i złamanym sercem. Nie było czego porównywać. Teraz podniecała go nawet sama obietnica tego, co ma się wydarzyć. Tak znajomy zapach wytęsknionego ciała wyciskał mu z oczu łzy.

Czuł przyjemne mrowienia na całym ciele, gdy Santa Boy przesuwał dłońmi po jego skórze. W końcu zawędrował na jeden z pośladków Saszy i klepnął go mocno. Chłopak przeklął, a potem się roześmiał, sam nie wiedział dlaczego. Po prostu czuł się teraz tak idiotycznie szczęśliwy.

– No wreszcie jakieś mięso – skomentował Santa Boy, nie przestając badać jego pośladka.

Wbił chłopakowi palce w skórę, z premedytacją zadając mu ból. Sasza nie był bynajmniej niepocieszony. Jęknął i wlepił wyczekujące spojrzenie w mężczyznę.

– Się dobraliśmy, co? – mruknął Santa Boy, a potem przejechał dłonią po policzku chłopaka.

– No. – Uśmiechnął się Sasza.

Tak po prostu musiało być. To musiało być pieprzone przeznaczenie. Sięgnął dłońmi do guzików prążkowanej koszuli Santy Boy’a, który wykorzystał ten czas na kolejny pocałunek. Sasza śledził wzrokiem kolejne ukazujące się fragmenty skóry. Chyba nadal znał wszystkie tatuaże muzyka na pamięć. Santa Boy uniósł się na chwilę, by ściągnąć koszulę do końca i rzucić ją na podłogę, obok ubrań Saszy. Trochę schudł, a jego włosy sięgały mu już ramienia. Wyglądał przez to młodziej i dziko, zupełnie jak na starych fotografiach z początków kariery. Zapierał dech w piersi.

Santa Boy uśmiechnął się zadowolony, widząc spojrzenie Saszy.

– Dobrze, że nadal z ciebie taki idiota – powiedział. – Dobrze dla mnie.

– Co? – zdążył jedynie zapytać Sasza, nim został uciszony pocałunkiem.

Jęknął w usta mężczyzny. Kolczyki muzyka drażniły jego skórę. Te, które sam miał w dolnej wardze, wyjął, gdy zapisał się do akademii, a naprawdę je lubił. Tak jak i irokeza.

– Nico – odmruknął Santa Boy, gdy oderwał się od jego ust. – I nie myśl teraz o pierdołach.

Jego wargi zsunęły się na szyję chłopaka. Sasza stęknął zadowolony. Przymknął oczy, poddając się przyjemności. Wyobraźnia podpowiedziała mu, jak będzie jutro wyglądać jego szyja. I był bardzo zadowolony z tej wizji. Syknął i otworzył gwałtownie oczy, gdy poczuł mocne, bolesne ugryzienie. Spojrzał prosto w głębokie, czarne ślepia Santy Boy’a. Stykali się teraz nosami.

– A co z „nie dzisiaj”?

– Widzisz, trochę się wkurzyłem, bo moja duma mężczyzny, pedała i naczelnego niegdyś ruchacza Ameryki została nadkruszona przez twoje myślenie o niebieskich migdałach. Właśnie postanowiłem przestać udawać lepszego niż naprawdę jestem.

Jedną ręką znów ścisnął mocno jego pośladek, a drugą chwycił za kościsty bark, przyciskając go boleśnie do materaca. Pocałował chłopaka zaborczo, zupełnie inaczej niż przed chwilą.

– Nn.. – Sasza jęknął w jego usta, nie mogąc złapać wspólnego rytmu. Mrowienie w brzuchu od razu nabrało na intensywności, a jego serce zaczęło tłuc się jak szalone. Santa Boy znów robił, co chciał. Czyli, czego chcieli obaj.

Wyrwał mu się, gdy nie mógł już złapać tchu. Jego twarz płonęła. Pewnie był już cały czerwony. Jęknął, gdy Santa Boy wbił mu kciuk w bark. Teraz myślał już tylko o jego fiucie, który nabrzmiały odznaczał się pod materiałem czarnych spodni.

– Rżnij mnie już – poprosił, zginając bardziej nogi w kolanach. Mięśnie jego zwieracza zafalowały.

– Nie musisz prosić – odparł Santa Boy. Jego głos był jeszcze bardziej zachrypnięty niż zazwyczaj. Jego wibracje były jak zapowiedź tego, co miało nadejść. – Albo nie. Proś.

Muzyk z bezczelnym uśmiechem, uniósł się na klęczki i zsunął dłonie z ciała Saszy.

– Błagaj. Proś, jak suka.

– Ty dupku – syknął chłopak, ale ręką powędrował ku swojemu penisowi.

Chciał już się spuścić i chciał już być brudny od spermy tego mężczyzny. Na zewnątrz i wewnątrz. Jak bardzo był naiwny wierząc przez moment, że znajdzie na to lekarstwo?

– Zastanawiam się, jak zabawiałaś się z panem weterynarzem, suczko. Skuczałaś, gdy wsadzał ci termometr w dupę? – spytał Santa z tym typowym, paskudnym uśmiechem na ustach, patrząc Saszy prosto w oczy.

– To ja go pieprzyłem – odparł chłopak, nie przerywając kontaktu wzrokowego.

Santa Boy zarechotał.

– I kogo chciałeś tym oszukać? – spytał.

Siebie, odparł mu w myślach Sasza. Z trudem przełknął ślinę przez ściśnięte gardło. Językiem nawilżył wyschnięte wargi, co tylko wzmogło pieczenie. Spojrzał na krocze mężczyzny. Chciał już zobaczyć jego fiuta. Chciał już, musiał już go poczuć. Jakkolwiek. Jęknął, gdy Santa Boy chwycił go za nadgarstek ręki, którą się dotykał i ją odciągnął. Wykręcił mu ją, zmuszając chłopaka do pochylenia się, a potem zsunięcia z łóżka na podłogę.

– Widzę to w twoich ślepiach. Piecze cię dziura, co? Pokaż, co tam chcesz.

Czuł jak, robi mu się gorącą na te słowa i jak pali go ciało. Chciał już sobie strzepać i się spuścić, ale to przecież byłoby wbrew zasadom. Odchylił rękę w bok i wymacał porzuconą na podłodze koszulę mężczyzny. Wyobraził sobie, jak zaciska materiał między palcami z głową przyciśniętą do parkietu. Jak wciąga jej zapach, gdy muzyk będzie go pieprzył. Popatrzył Sancie Boy’owi prosto w oczy i powiedział:

– Nie.

– Nie? – powtórzył muzyk przesiąkniętym kpiną głosem. – Nie? Czyżbyś chciał mnie sprowokować?

Podciągnął się wygodniej na łóżku i oparł plecami o ścianę. Nie miał już koszuli, ale jego dżinsy wciąż były zapięte. Gdy rozsunął nogi, szarym, wyłupiastym oczom Saszy ukazało się jego nabrzmiałe krocze skryte za materiałem. Czujnym oczom Santy nie umknęło, jak przełyka ślinę.

– Nie? – spytał jeszcze raz, z krzywym uśmiechem.  – Nie będziesz błagał?

– Nie – odparł Sasza.

Nie chciał błagać, chciał, aby mu kazano. Santa Boy wzruszył wytatuowanymi ramionami i zaplótł ręce na klatce piersiowej.

– No cóż, ja tam mogę poczekać – stwierdził.

Sasza posłał mu spojrzenie spod brwi. Zmiął w palcach materiał koszuli. Kuźwa. Tak strasznie tego potrzebował. By znów byli we dwoje. Nie tak, jak przed kilkoma miesiącami w domu jego matki, ale tak, jak gdy istnieli tylko dla siebie, odgrodzeni od świata czterema ścianami małego mieszkania Santy Boy'a. Własnie miał się poddać, ale nagle ktoś zapukał do pokoju. Spojrzał panicznie w stronę drzwi.

– Obsługa hotelowa.

– Niczego nie potrzebujemy.

– Tak, ale dzisiaj mamy darmową degustację wina…

– Nie potrzebujemy! – powtórzył ostrzej, chociaż czuł się źle z tym, że nakrzyczał na niewinną pracownicę motelu. Zadrżał, gdy usłyszał za uchem śmiech Santy Boy’a.

– Dlaczego jesteś taki nieuprzejmy dla pani? – spytał muzyk.

Tak dobrze znał ten ton. Z przerażeniem odwrócił głowę w stronę Santy. Oczywiście jego twarz wykrzywiał ten diabelski uśmiech.

– Chyba nie zamierzasz… – zaczął chłopak. 

To było głupie pytanie. Oczywiście, że zamierzał.

– Proszę państwa? – Dobiegł ich ponaglający głos zza drzwi.

Santa Boy rozpiął pasek, a potem wyciągnął na zewnątrz swojego penisa. Przejechał wzdłuż niego parę razy dłonią. Sasza z tłukącym się w piersi sercem śledził jego ruchy, a potem jeszcze raz obejrzał się  w stronę drzwi.

– A mam jakąś inną opcję? – spytał, chociaż znał odpowiedź. 

– Przecież nie mogę cię ograniczać – odparł Santa Boy, wciąż szczerząc się w uśmiechu. – Zawsze możesz się patrzeć, jak sobie walę.

– Odpłacisz mi za to – syknął Sasza. 

>>DOPISANA CZĘŚĆ<<

Santa Boy uśmiechnął się, mrużąc oczy. Jednocześnie sięgnął ręką do szuflady nocnej półki. Jej zawartość nie rozczarowała. Unosząc jedną z brwi do góry, spojrzał na rysunek różowego misia na etykiecie balsamu dla dzieci. Gdy wylał już zawartość buteleczki na dłoń, odłożył ją na blat i odwrócił przodem do ściany.

– To nie będzie widok dla dzieci – powiedział, sięgając ręką do swojego penisa.

Nawilżył go, przejeżdżać parę razy dłonią po całej długości. Sasza śledził wzrokiem jego ruchy, zapominając o kobiecie czekającej za drzwiami. Spiął odruchowo pośladki. Santa Boy jednak nie zapomniał.

– Czy to wina z lokalnych winiarni? – spytał.

– Tak, lokalni rolnicy wytwarzają tu wina już od ponad sześćdziesięciu lat.

– A to ciekawe – odparł Santa Boy, pozbywając się do końca spodni i bielizny. – Słodkie czy wytrawne?

Kiedy był już zupełnie nagi, zsunął się z łóżka na podłogę obok Saszy. Gdy się poruszał, jego czerwony, nabrzmiały i błyszczący od nawilżenia penis chybotał się hipnotycznie między nogami. Sasza zagapił się na niego. Tak strasznie go potrzebował, że mógł zgodzić się na wszystko. Santa Boy uśmiechnął się, w ogóle nie słuchając produkującej się zza drzwiami kobiety. Palcami przejechał po swoim penisie, by zebrać z niego trochę wilgoci, a potem napluł na tą samą dłoń. Ich rozpalone spojrzenia znów spotkały się na moment. Patrzyli na siebie przez moment, czując jak krew w żyłach zaczyna płynąć jeszcze szybciej. Obserwowali się przez kilkanaście sekund jak ofiara i drapieżnik na sawannie, a potem usta Santy Boy’a lekko drgnęły.

Sasza nawet nie zdołał wyłapać chwili, w której w jego głowa została przyciśnięta do podłogi. Była zimna, a guzik od koszuli Santy, którą wciąż ściskał w ręce, wbił mu się boleśnie w policzek. Drugą, mokrą dłonią muzyk trzasnął go w pośladek z głośnym plaskiem. Sasza syknął i przejechał palcami po parkiecie. Ból, ciarki i czerwień rozlały mu się po udzie. Santa Boy spojrzał zadowolony na krwisty ślad, a potem przydusił chłopaka swoim ciężarem. Przedramieniem przytrzymał jego głowę przy podłodze. Kobieta zza drzwiami umilkła.

Sasza zadrżał, gdy gorący, mokry penis mężczyzny otarł się o piekącą skórę jego tyłka, a potem wślizgnął między pośladki. Zacisnął je desperacko, by już go nie wypuścić. Ale to nawet nie była namiastka tego, co chciał poczuć tak naprawdę. Jego dziurka otwierała się i zamykała w zniecierpliwieniu. Santa Boy wiedział, jak go torturować, więc wciąż unieruchamiając go swoim ciałem, przesunął się na tyle, by jego sztywny penis przejechał wzdłuż rowka chłopaka i naparł na jego dziurkę. Sasza wypiął się desperacko, chcąc go już w sobie, ale główka tylko otarła się o pierścień mięśni okolony włosami. Oczywiście Santa Boy wszystko to robił z pełną premedytacją.

– Ty chuju! – syknął Sasza, a muzyk w odpowiedzi wbił mu zęby w kark i zassał się na skórze.

Chłopak jęknął i sięgnął ręką pod swoje ciało. Santa Boy wyłapał ten ruch i wykręcił mu nadgarstek na plecy. Znów otarł się przy tym penisem o jego zwieracz.

– To… to może ja już pójdę. – Padło zza drzwi.

Sasza wciąż z policzkiem przyciśniętym do podłogi spojrzał jednym okiem na twarzy Santy Boy’a. Na ten jego paskudny uśmieszek. Mężczyzna wykonał parę symulowanych ruchów frykcyjnych. Jego penis ocierał się rowek chłopaka i jego napięte jądra. Saszę przeszedł prąd na całym ciele. Przymknął na chwilę powieki, rozważając w głowie wszystkie za i przeciw. A powinny być same przeciw, gdyby był normalny! 

Otworzył gwałtownie oczy i podniósł na ile mógł głowę, gdy usłyszał oddalający się stukot obcasów na korytarzu. Spojrzał jeszcze raz na Santę Boy’a, który uniósł jedną z ostro zarysowanych brwi do góry. Chyba dobrze się bawił.

– Zapłacisz mi za to – wysyczał jeszcze raz chłopak, zaraz jednak spojrzał w stronę drzwi. – Niech… niech pani zaczeka – powiedział już, że znacznie mniejszą pewnością.

Odpowiedział mu jedynie ochrypły rechot Santy Boy’a.

– Głośniej, bo nie słyszy.

Sam puścił rękę chłopaka i już trzymając go tylko za głowę, oblizał palce wolnej dłoni. Nakierował je na otwierającą się co chwilę dziurkę i nawilżył mięśnie wokół. Sasza przemielił w ustach przekleństwo i z czerwoną do granic możliwości twarzą, przez bardzo ściśnięte gardło zawołał jeszcze raz. Jęknął, gdy poczuł, jak palec mężczyzny wchodzi w jego wnętrze. Tylko trochę, aby pomóc wsunąć się czemuś znacznie większemu. Już wiedział, że to będzie bolało.

Z tłukącym się w klatce piersiowej sercem nasłuchiwał kroków wracającej kobiety. Musiała pchać przed sobą wózek, bo stukowi obcasów towarzyszyło poskrzypywanie. Obaj wyczekiwali tego upragnionego momentu. Obaj się na niego szykowali. Sasza, na ile mógł, wciąż z głową dociśniętą do parkietu, wypiął się bardziej. Koszulę Santy Boya przysunął sobie do twarzy, by zacisnąć na materiale zęby. Santa Boy odchylił jeden z jego pośladków, ten czerwony od uderzenia i zacisnął na nim palce. Nachylił się, by pocałować Saszę w kręgosłup. Gdy jego wyschnięte z podniecenia usta musnęły rozgrzaną skórę, klamka drzwi drgnęła lekko. Obaj spojrzeli w tamtą stronę.

Santa Boy uśmiechnął się wrednie. Sam nie mógł się już doczekać. Tak naprawdę torturował ich obu. Gdy objął swojego penisa, poczuł pod opuszkami palców, jak pulsuje. Przytknął śliską główkę do szparki chłopaka, która tylko czekała na więcej. Sasza przełknął z trudem ślinę i zacisnął zęby na materiale paskowanej koszuli Santy Boy’a, by nie krzyknąć. Pachniała nim, męsko i otumaniająco.

Rockman wygiął usta w wężowatym uśmiechu, a potem wbił się w chłopaka na raz, w całości, aż po same jądra, w momencie gdy w drzwiach stanęła pracownica hotelu. Sasza nie zdołał stłumić głośnego jęku, na uczucie penisa wdzierającego się do jego ciasnego, słabo przygotowanego wejścia. Zacisnął się na nim desperacko. W momencie zapomniał o tym, że obca kobieta widziała, jak był nadziewany na fiuta. Pisk i trzask rozbijanej butelki tylko obiły się gdzieś o dalsze zakątki jego mózgu, niemal niezarejestrowane.

Santa Boy stęknął, czując ten nieznośny żar i ciasnotę. Ledwie spojrzał w stronę otwartych drzwi. Przesunął dłoń z szyi chłopaka na jego policzek, wkładając mu dwa, wytatuowane palce do ust i dociskając język do dolnych dziąseł. Nie zadawał pytań i nie czekał na odpowiedź, czy mu wygodnie, czy tego chce, bo nie o to tu przecież chodziło. Pocałował go jeszcze raz w łopatkę, a potem zaczął posuwać. Mocno i głęboko, czyli tak jak lubili najbardziej. Z premedytacją nie przygotował go dobrze. Wyglądało też na to, że Sasza dawno tego nie robił, bo był tak cholernie ciasny. Tak, jak zwykle był.

– Moja dziewica – wychrypiał mu do ucha, a potem wgryzł się w jego szyję.

Sasza wyprężył się pod nim, a potem znów opadł policzkiem na podłogę. Palce, które wciąż zaciskał na koszuli, miał już pobielałe. Jęczał z każdym pchnięciem bioder mężczyzny. Czuł, jak drżą mu nogi. Nie mógł nawet skupić się na tyle, by sięgnąć dłonią do swojego sztywnego penisa, z którego główki sączyły się przeźroczyste krople. Santa Boy posuwał go tak dobrze. Było mocno i było boleśnie. Dosadnie. Każdy ruch wyduszał z Saszy kolejny jęk, ni to rozkoszy, ni to cierpienia. Właściwie obu tych rzeczy pożądał tak samo mocno. Zupełnie już słaby wsłuchiwał się w dyszenie mężczyzny. Gdy wytrysnął na podłogę i ubrania pod sobą, rozjechały mu się nogi. Santa Boy siłą odchylił mu głowę, by chwycić go zębami za dolną wargę, a potem wbił się w niego, jak mógł najgłębiej i doszedł w nim. Rozedrgany po orgazmie Sasza poczuł, jak ciepła sperma rozlewa się w jego wnętrzu. Santa Boy przydusił go na chwilę swoim ciałem, dysząc ciężko. Przycisnął rozgrzane usta, do miejsca na szyi chłopaka, gdzie wcześniej go ugryzł.

Sasza przekręcił się pod nim, na ile pozwalała mu pozycja i to, że wciąż miał w sobie penisa mężczyzny i przyciągnął za kark do namiętnego pocałunku. Obaj byli zaczerwienieni na całym ciele i pokryci potem. I szczęśliwi. Santa Boy przesunął dłonią po krótkiej szczecince na głowie Saszy, a potem pocałował go w rozgrzane czoło.

– Mój piękny – szepnął mu do ucha. – Mój najpiękniejszy.

Sasza spojrzał na niego mokrym wzrokiem, szukając w jego oczach jakiegoś oszustwa. Chciał wierzyć, tak bardzo chciał wierzyć.

– Chyba przydałoby się wreszcie zamknąć te drzwi – powiedział, spychając niepotrzebne myśli na dalszy plan.

Santa Boy zamruczał potwierdzająco, a potem uniósł się lekko, wysuwając się powoli z wnętrza chłopaka. Sasza sapnął z żałością i zadrżał, gdy poczuł, jak trochę spermy wydostaje się z jego nadwyrężonej dziurki i spływa aż do jąder. Santa Boy przetarł jeszcze dłonią swojego penisa, klepnął chłopaka w pośladek i dopiero uniósł się z klęczek, by podejść i zamknąć drzwi, zostawiając za nimi Armagedon w postaci rozbitej na podłodze butelki wina i zniszczonej psychiki pracownicy hotelu. Odwrócił się i oparł plecami o ścianę. Błyszczące spojrzenie swoich czarnych, głęboko osadzonych oczu wbił w Saszę. Chłopak spojrzał z podłogi na to ukochane, lśniące teraz od potu ciało, na odcinającego się kolorem penisa i ściągnięte jądra.

– Jeszcze – jęknął.

Santa Boy zaśmiał się ochryple, a potem zjechał plecami po ścianie na podłogę. Usiadł, rozkładając szeroko nogi i dając chłopakowi doskonały widok.

– No wiesz – powiedział, uśmiechając się w ten sposób, przez który Sasza zawsze dostawał ciarek na całym ciele – nie jestem już taki najmłodszy. Nie za wiele ode mnie wymagasz?

Sasza podpełzł do niego na czworakach. Wbił mu się w usta, torując sobie drogę językiem. Palcami jednej ręki objął jego jądra.

– Myślę, że potrzebujesz tylko odpowiedniej motywacji – odparł.

Santa Boy zmrużył oczy w uśmiechu.

– Nie ma na tym świecie lepszej motywacji niż ty.

Zasnęli parę godzin później wśród skołtunionej pościeli. Wyczerpani, zadowoleni i wciąż niepewni. Budzili się parę razy, desperacko poszukując swoich ciał, swojego dotyku, wsłuchując się w ciemności w miarowy oddech drugiej osoby.